Ama amatasun mitifikatuaren eraginpean bakardadean bizi diren emakume askoren istorioa da. Pepa eta bere alaba Leila etxetik bota dituzte, eta bidean lagunduko dien inor eta ezer gabe bizitzeko leku bat aurkitu beharko dute derrigorrean.

Luis Buñuel zinema surrealistarik garbienaren aitzindaria izan zen Un perro andaluz bere lehen filmetik, eta postulatu surrealistei etengabeko erreferentziak egin zizkion ibilbide zinematografiko osoan zehar, nola Mexikon, hala Frantzian eta Espainian. Buñuelek beti landu zituen haurtzarotik sortutako printzipio horiek, amets gisa, bere sormenaren oinarri nagusien parte izan direnak eta bere zinemaren berezitasunaren zati handi bat osatu dutenak. Buñuelen zinema, Goyaren margolanak bezala, zinemagileen sormenaren bidean dago, baita idazle, margolari eta antzerkigileenean ere. Dokumental honek zinemagile unibertsal hori ezagutzeko aukera emango dio ikus-entzule gazteen belaunaldi berri bati. Buñuelen ikuspegiak probokatzailea izaten jarraitzen du eta artearekin eta literaturarekin dituen loturengatik goraipatu izan da.

"Argialdi bortitza iritsiko da, zakarra, eta dena aldatuko da". Isak bere buruari hitz egin eta grabagailuan mezuak uzten ditu, oroimena galtzen duenerako. Cita ezkonduta dago baina harrapatuta sentitzen da santuz eta birjinaz betetako etxe batean. María jaioterrira itzuliko da bere bakardadeari aurre egiteko. Emakume talde bat landa-eremuko herri txiki batean bizi da, despopulazioak astindutako toki batean, denboratik at, eta eguneroko bizitzak eragindako apatian murgilduta, sekula ez zaiela ezer apartekorik gertatzen, baina, aldi berean, esperientzia askatzaileak irrikatzen dituzte sakonki, zoriontsu izan zireneko edo amets hori izan zuteneko tokia noiz aurkituko berriz. Denak matxinatuko dira, bakoitza bere modura, errutinaren kontra.

Auzokideak, gazteak eta langabeak hizketan ari dira taberna baten barruan, zigarro, gosari eta aperitiboen artean. Ohiz kanpoko ametsak gogoratzen, lanarekin loturiko kezkak partekatzen edo etorkizunerako planak pentsatzen dituzte. Taberna Cartagenan dago, Espainiako hego-ekialdean. Egunak aurrera egin ahala, gero eta gertuago entzuten dira 1992ko industria-krisiaren istiluak. Urte horretan, Bartzelonako Joko Olinpikoak eta Sevillako Erakusketa Unibertsala ospatu ziren Espainian, Amerika aurkitu zeneko V. mendeurrenarekin lotuta. Espainia herrialde garatu, moderno eta dinamiko gisa aurkezten zen nazioarteko komunitatean. Bien bitartean, Cartagenan, krisiaren kontrako protestak gero eta bortitzagoak dira, eta azkenik, errebolta jendetsu baten bidez eskualdeko parlamentua erre egingo dute.

Gizakiaren zauria gogorarazten duen gatazka. 1816ko ekaina. Frantziako Itsas Armadako Alliance fragata Senegalgo kostaldearen aurrean hondoratu da. Ebakuaziorako eskuragarri dauden batelak tripulazio osoa hartzeko nahikoak ez direnez, ontzi kaskar bat eraiki, 147 gizon horra igotzera behartuko eta baltsa abandonatu egingo dute. Goseak eta itsasoaren zakarkeriaren eraginpean, eromena eta borroka basatia sortuko dira noraezean dabilen baltsa hartako eskifaian. Hainbat egun iraun zuen izugarrikeria hark. 147 gizon horietatik bederatzi bakarrik atera ziren bizirik, besteak beste, Savigny, ofizial mediku zorrotza, eta Thomas, marinel xehe errebeldea. Aurrez aurre, bizirik irauteko jarrera desberdinak erakutsiko dituzte bi gizonek. Eszenatoki horretan krudelkeriarik handiena eta errukirik gozoena erakutsi zituzten.

Istorioa Tanori buruzkoa da; garai hobeetan hiri osoa kontrolatu zuen eraikuntza-enpresaburu Manuelentzat egin du lan Tanok bizitza osoan. Orain, zaharra dela, Tanok ikusiko du Manuel jada ez dela gai enpresa zuzentzeko, eta egitura osoak belaunaldi-aldaketa bati, jende berriari, negozio berriei eta enpresa zuzentzeko modu berri bati aurre egin behar dio, baina betiko indarkeria berari.

Lurra bezala, gure barnealdea hainbat geruza eta estratuz osatuta dago, gure nortasuna eratu eta gure bizitzaren historia kontatzen dutenak. Zein zirkunstantziaren araberakoa da prozesu hori eta bihurtzen gaituzte gaur egun garenak? Sei emakume trans Leóngo herri txiki batera joango dira, ezohiko paisaiak arakatzera, baita beren nortasunaren nondik norakoak ere. Talde gisa batzen dituen horri buruzko erantzunen bila, elkarren arteko desberdintasunak kudeatzen ikasiko dute. Enpatiari, indibidualtasunari eta zerbaiten parte izan beharrari buruzko istorio samurra eta dibertigarria. Orainaldiaren erradiografia, iraganera begira dagoena eta etorkizunera proiektatzen dena, bakarrak eta errepikaezinak izateko aukera paregabea ospatuz.

Aurpegi ezberdinek Iran erakutsiko digute, tradizioa eta modernitatea elkarrekin bizi diren eta aurrez aurre jartzen diren toki bat. Erfan kurduak herrialde misteriotsu eta kulturadun bat ezagutzera gonbidatzen gaitu hango musikaren eta jendearen bidez. Gaztea, dibertigarria eta ironikoa, zinema-zuzendari bihurtu nahi du Erfanek. Abestu eta poesia idazten du, gurasoekin eta loro batekin bizi da, baina ez daki ezer maitasunari buruz...