"Z365" edo "Zinemaldia urte osoan" Zinemaldiaren apustu estrategiko berria da, non talentu berrien bilaketa, laguntza eta garapena (Ikusmira Berriak, Nest); formakuntza eta zinema-ezagutzen transmisioa (Elias Querejeta Zine Eskola, Zinemaldia + Plus, Zinemagileen elkarrizketa); eta ikerketa, dibulgazioa eta pentsamendu zinematografikoa (Z70 proiektua, Pentsamendua eta eztabaida, Ikerketa eta argitalpenak) elkartzen diren.
Christoph Friedel (Würzburg, Alemania) Pandora Filmproduktion ekoiztetxeko bazkide bihurtu zen 2002an. Ekoizle gisa, bere lana nazioarteko egile-filmetan zentratuta dago, Latinoamerikako hegoaldearekin lotura berezia izanik.
Ekoitzi dituen bost film Donostia Zinemaldiko Sail Ofizialean lehiatu dira: Home for Christmas (Bent Hamer, gidoi onenaren Epaimahaiaren Saria, 2010), Nocturama (Bertrand Bonello, 2016), High Life (Claire Denis, FIPRESCI Saria, 2018), Puan (María Alché eta Benjamín Naishat, Interpretazio Nagusi Onenaren Zilarrezko Maskorra eta Gidoi Onenaren Epaimahaiaren Saria, 2023), eta La práctica (Martín Rejtman, 2023).
Horizontes Latinosen parte hartu du hauekin: El custodio (Rodrigo Moreno, aipamen berezia, 2006), Huacho (Alejandro Fernández Almendras, 2009), Gigante (Adrián Biniez, Horizontes saria, 2009), Dos disparos (Martín Rejtman, 2014), Familia sumergida (María Alché, Horizontes Saria, 2018), Las herederas (Marcelo Martinessi, 2018), Así habló el cambista (Federico Veiroj, 2019), eta Monos (Alejandro Landes, 2019; World Cinema Dramatic Competition epaimahaiaren sari berezia Sundancen).
Berlinalen ere sarituak izan dira Friedelen ekoizpen batzuk, hala nola Drii Winter / A Piece of Sky (Michael Koch, Aipamen Berezia, 2022), Rabiye Kurnaz Vs. George W. Bush (Andreas Dresen, gidoi onenaren eta interpretazio nagusi onenaren Zilarrezko Hartza, 2022) eta Pepe (Nelson de los Santos Arias, zuzendari onenaren Zilarrezko Hartza, Zabaltegi-Tabalakera, 2024).
Bere filmografian, halaber, hauek nabarmentzen dira: Whisky (Juan Pablo Rebella and Pablo Stoll, Un Certain Regard Saria eta FIPRESCI Cannesen, Perlak, 2004); In My Room (Ulrich Köhler, 2018); Onoda 10.000 Nights in the Jungle (Artur Harari, 2021) –azken bi horiek Un Certain Regarden aurkeztuak–; eta Transamazonia (Pia Marais, 2024; Locarnon lehiatua).