Madrilen jaioa, Madrilgo Goi Mailako Musika Kontserbatorioan egin zituen musika ikasketak, Orkestra Zuzendaritza eta Konposizio espezialitateetan, kalifikazio gorenak eta Karrera-amaierako Saria lortuz.

Bruselan, Eskozian, Berlinen eta Estatu Batuetan ikastaro eta eskola magistralekin osatu zuen zuzendari eta konpositore prestakuntza, Philippe Gérard, Enrique García Asensio, Samuel Adler, Benet Casablancas, Ertugrul Sevsay, Hummie Mann edo Teresa Catalanen eskutik. Berlinale Talent Campusean parte hartzeko hautatua izan zen, eta, bide batez, 2015ean Kaliforniako Los Angeles hirian garatutako Ascap Film Scoring Workshop ospetsuan parte hartu zuten mundu osoko 12 konpositore bakarretako bat izateko hautatua izan zen.

Bere ibilbide profesionala kontzertu-musikaren esparruan (konpositore eta zuzendari gisa) nahiz ikus-entzunezko komunikabideetarako konposizioaren esparruan garatu du. Halaber, zinemarako, antzerkirako eta telebistarako proiektu askotan parte hartzen du sarritan, Estatu barruko zein nazioarteko sari ugari eman dizkiotela. 2005etik berrogeita hamar konposizio baino gehiago sortu ditu zinemarako (BSOak), telebistarako eta publizitaterako. Diziplina anitzeko proiektu artistikoen zale amorratua, En las Estrellas filmerako sortutako partitura sentikorrarekin, 33. Goya Sarietarako izendatua izan zena, alegia, Valentziako Ikus-entzunezko Akademiaren Saria irabazi zuen, Espainiako Soinu Banda Onenaren Mundo BSO Saria, bai eta bertan zein kanpoan erdietsitako beste hainbeste aintzatespen eta izendapen batzuk ere, hala nola, Zinema Musika Kritikarien Nazioarteko Elkartearen Konpositore Errebelazioarena (IFMCA).

Victor Reyes (Salamanca, 1962ko otsailaren 25a) musikari eta konpositore txit ezaguna da, zineman eta telebistan egindako lanengatik, batez ere. Bere obrarik ezagunenetako batzuk Buried (Enterrado) edo Grand Pianoren soinu-bandak dira, biak Soinu Banda Onenaren IFMCAren irabazleak, edo The Night Manager (El infiltrado), 2016an Emmy Saria eman zion partitura.

Formakuntza klasikoarekin, musika ikasketak Madrilgo Opera Kontserbatorioan amaitu zituen, 90eko hamarkadan moldatzaile bezala ibilbide dinamikoa garatuz nazioarteko artistentzat, hala nola, Julio Iglesias, Placido Domingo, Ricky Martin edo Montserrat Caballe, eta Mecano, La Decada edo Complplices bezalako taldeentzat.

Aldi horretan, eta batez ere 2000ko hamarkadaren hasieratik, ikus-entzunezko baliabideekin harremanetan jarri zen eta bere ibilbideko soinu-banda nabarmenenak idatzi zituen, azkenak: Luces Rojas, 2012an, Down a Dark Hall (Blackwood), 2018an, eta Love a Room (El amor en su lugar), 2021ean. Musikagileak bertoko eta nazioarteko hainbat ekoizpen egin ditu, besteak beste, El Internado - Las Cumbres seriea edo eta Mediaseteko Entrevíasen ekoizpena.

Paula Olaz (Iruñea, 1989) zinema, telebista, antzerki, dantza eta bideojokoetarako soinu-banden musikagilea dugu. Bere ikasketak Berklee College of Music-en egin zituen, non cum laude aipamena duen graduondokoa lortu zuen. Aldi berean, neuropsikologia klinikoko ikasketak egiten ditu, berau soinu-banden psikologia kognitiboaren munduan espezializatzeko aukera ematen dion esparrua izanik. Espainian, Estatu Batuetan, Suitzan eta Alemanian ikasi ondoren, hots, Javier Asín, Bingen Mendizabal, Cornelius Schwehr, Lucio Godoy eta Wolfgang Rihm konpositore ospetsuen babespean, Pascal Gaignerekin elkarlanean hasi zen 2017an. United Love Movement mugimendu unibertsalaren sortzaileetako bat da, eta, koru eta orkestra-musikaren bidez, giza izaerari eta egungo gizartean musikak duen aldaketa-ahalmenari buruzko hausnarketa bultzatzen du mugimendu honekin.

Hainbat filmetako musika konposatu du: Verano en Rojo (Belén Macías), Alguien que cuide de mí (Elvira Lindo eta Daniela Fjerman), Las Buenas Compañías (Silvia Munt)... Beste horrenbesteko filmen musika sailetan ere lan egin du, besteak beste, honakoetan: Handia, La Trinchera Infinita, Errementari, Remember me, Dantza, Ilargi guztiak, Malpaso, etab. Astronomia zalea eta unibertsoko soinu munduaren ikertzailea, 2017an Londresko Air Studios ospetsuetan grabatu eta zuzentzen du Hubble teleskopioak Europako Espazio Agentziarentzat dituen benetako irudietan oinarritutako obra. Orduz geroztik, "data sonification" deritzon arloan ikertzen du, CERN eta HEAD direlakoekin (Geneva, Suitza) elkarlanean, Europako fisikariekin eta astronomoekin batera. Gainera, Larrotxenen (Donostia) soinu bandak eta musika teknologia irakasten ditu, eta musika zein zientzian aditua da EITBn.

Julio de la Rosa soinu-banda sendo eta fidagarrienen espainiar konpositore eta ekoizleetako bat bilakatu zaigu. Egiten duen guztiari buruz duen ikuspuntu bereziak, beti filmaren edo telesailaren asmoetatik aldendu gabe, era guztietako sariak lortzea ekarri dio, besteak beste, La Isla Mínima filmarengatik Jatorrizko musika onenaren Goya Saria eta beste sari eta izendapen batzuk. Thriller-az gain, lan dexente egiten du komedia erromantikoetan, drametan, garaiko zineman edo eta fantasiazkoan.

Jerez de la Fronteran jaioa eta Sevillako Unibertsitatean Ikus-entzunezko Komunikazioan lizentziatua, Madrilen bizi da. 2005ean eman zuen bere burua ezagutzera ikus-entzunezkoen munduan, Siete Vírgenes filmarekin, Alberto Rodríguez zine-zuzendari handiaren eskutik. Bere ohiko konpositorea bihurtu da gaur arte. Harrezkero, dozenaka soinu-banda egin ditu Espainiako, Latinoamerikako eta Europa erdialdeko beste zuzendari batzuentzat, telebistarako eta plataformetarako telesailez gain, eta Goya Sarirako hiru aldiz izendatu dute: Grupo 7, El Hombre de las Mil Caras eta La Isla Mínima lanen musikagintzagatik, hain zuzen. Azken lan honekin “buru-handia” lortu zuen, Zinematografiako Idazleen Domina eta Kritikaren Feroz Saria ere. Bere azken soinu-bandarekin, Modelo 77, Goya, Feroz, Carmen eta CEC sarietarako izendatuta egon da, besteak beste. Halaber, Urteko soinu-banda onenaren Saria eskuratu du, Días de Cine Saria konkretuki.

Arantzazu Calleja Arte Ederretan lizentziatua eta biolin irakaslea da. Zinemarako musika idazten hasi zen Borja Cobeagarekin batera. Bere lehen kolaborazioa Goya Sarietarako izendatua egon zen (La primera vez, 2001) eta bigarrena Akademiaren Oscar Sarirako (Éramos pocos, 2005). Bere filmografiaren baitan Psiconautas bezalako izenburuak nabarmentzen dira (Alberto Vázquez eta Pedro Riveroren lana, 2017an Animaziozko Film onenaren Goya Saria), El Hoyo (Galder Gaztelu-Urrutia) edo Akelarre (Pablo Agüero), zeinaren bidez, Maite Arroitajauregirekin batera, Jatorrizko musika onenaren Goya Saria eta 2020ko Platino Saria jaso zituen. Bere azken lanak ditugu Alauda Ruiz de Azuaren Cinco Lobitos, Paul Urkijoren Irati (Maite Arroitajauregiren eskutik ere) eta Borja Cobeagaren No me gusta conducir. Gaur egun, Rich Flu filmaren soinu-banda sortzen dihardu, hots, Galder Gaztelu-Urrutiak zuzendutako nazioarteko koprodukzio batean.

Fernando Velazquez (Getxo, 1976) zinema, telebista eta antzerkirako euskal musikagilea da, kontzertu-musikaren sortzailea, orkestra-zuzendaria eta euskal biolontxelo-jotzailea. Ekimen bateratu honen sustatzaile intelektualetako bat dugu. Bere lanik ezagunenen artean Juan Antonio Bayonaren El orfanato, Lo imposible eta Un monstruo viene a verme filmak daude. Azken honen soinu-bandarekin Jatorrizko Musika Onenaren Goya Saria irabazi zuen 2017an.

Musika ikasketak Getxo, Bilbo eta Gasteizko kontserbatorioetan hasi zituen, eta gero Madrilera edo Parisera joan zen. Espainiar Estatuko edo Erresuma Batuko orkestrarik onenetan biolontxelo-jotzaile eta orkestra-zuzendari gisa nabarmendu bada ere, 2000. urtetik aurrera bere konpositore ibilbidea Koldo Serra, Nacho Vigalondo edo Juan Antonio Bayona errealizadoreen eskutik erabat handitzen da. Harrezkero, arrakasta zinematografiko handietarako (Mamá, Ocho apellidos vascos, Hércules, El secreto de Marrowbone, Superlópez, Poderoso Victoria...) eta telesailetarako (Diablero, La otra mirada, Patria, El inocente, Alma...) konposatzen jarraitzeaz gain, antzerkigintzan egindako lana areagotu du, eta Alfredo Sanzol (El Gollem, El bar que se tragó a todos los españoles, La ternura...) antzerkigile eta Zentro Dramatiko Nazionaleko zuzendariarekin izandako esperientzia nabarmena bezain oparoa izan da.