Astelehen goizero, Vincentek ohikeria monotono berdinari ekiten dio. Ordu eta erdiko bidaia zigarrorik erre ezinik, gogoko ez duen lan batera iristeko. Etxera itzultzean, famili betebeharrek pintatzeko zaletasuna oztopatzen diote. Jada Vincentek ezin ditu astelehen goizak jasan. Lantegiaz, bere emazte eta seme-alabez, bizitzaren kontraesanez, nekazal herri horretako biztanleen ustekabeko bitxikeriez gogaiturik dago: postariak denen eskutitzak irakurtzen ditu; apaizak ez die emakumeei begirik gainetik kentzen; baserritar zikoitz batek segurtasun-sistema berriak jartzen darrai; nerabeak bizikletaz joan-etorrian dabiltza burutik pasatzen zaien guztiaz hitz eginez herriko bizimodua eramangarriagoa egitearren... Egun batez, Vincentek mundu pixka bat ikusi nahi duela erabaki eta Veneziara joango da. Han bizitzan duen hutsune zehatzaz jabetu daiteke agian.