Txileko hegoaldeko uharte urrun batera joan da familia bat. Bidaiak helburu bat du: aiton-amonak toki horretan abiarazi nahi duten hotel-proiektua ekonomikoki babesteko konbentzitzea. Uhartera txalupaz eramango dituen Nicolásek familia uhartean utzita alde egin ondoren, irribarreak desagertzen hasiko dira. Hotzez eta urik eta ziurtasunik gabe, animoak desegin egingo dira, eta senide bakoitzak ezkutatzen dituen tentsioak agerian geldituko dira. 

XX. mendearen hasieran, Pedro Suaren Lurraldera iritsiko da, Mr. Porter latifundista ahaltsuaren eta haren obsesio bihurtu den Sara neskatilaren arteko ezkontzako argazkiak ateratzera. Haren edertasun xaloa irudikatu nahian, traizio egingo dio lurralde hori menderatzen duen, bere pribilejioak kentzen dizkion eta SelKnam natiboen genozidioarekin bizi den gizarte batean integratzera behartzen duen botereari. Hala, azkenean, genozidio horren partaide eta konplize bihurtuko da, bere irudien bitartez.

Selvak (13) hiltzea azala aldatzea besterik ez dela deskubrituko du. Otseme, ahuntz edo itzal bihur gaitezke, edo fantasiak ahalbidetzen digun guztia.

Helen (9) cortiço batean bizi da (biztanle-dentsitate handiko eremu batean kokatutako egoera txarrean dagoen etxebizitza batean). Doña Graça amonarekin bizi da. Hura familiaz arduratzen da kontraturik gabeko lanei esker, haragi-broxetak saltzen bezala. Oso inuzentea izanik, Helenen kezka bakarra amonaren urtebetetzeko oparia da: makillatzeko kit bat. Haurrak oparirako dirua lortzeko ahalegin guztiak egingo ditu. Bilaketa horretan oinarrituta, filmak cortiçoetako biztanleen ohiko bizimodua erakutsiko du, haurrak sortzen duen harreman-saretik abiatuta istorio kolektibo bat eraikiz.

Emilia bere jaioterrira itzultzera gonbidatuko dute, Andrea lagun minaren errautsak botatzera. Emiliak hiriko bizitza etengo du eta herrira itzuliko da zeremoniarako. Argentinako hegoaldeko negu gorriko hotza eta elurra izango dira iraganera egindako bidaiaren markoa. Han, hildako lagunarekin izandako harremanaz oroituko da, dolua familiakoekin pasatuko du eta bere lehen maitea izandako Julianekin elkartzeko aukera izango du. Hura aita izan berria da. Andrearen errautsak bota ondoren, Emiliak iraganari, familiari, hegoaldeari eta maiteari agur esango die.

Beren herria suntsitu zuen indarkeriaren eraginez lekualdatuta, Palomak eta Lobok elkar maitatzen saiatuz irauten dute bizirik. Egarriak, beldurtuta eta nostalgiko, Palomak etxera itzuli nahi du, baina Lobo itzultzea eragozten dion oroitzapen bati lotuta bizi da.